آسیب شناسی برنامه درسی مهارت های زندگی در نظام آموزش متوسطه نظری

زمانی دانش آموزان دوره متوسطه به عنوان عناصر فعال جامعه، می توانند وظایف چندگانه خود را به طور مؤثر ایفانموده، شرایط خود و جامعه را بهبودبخشند و با موقعیت های دشوار زندگی، تغییرات و پیچیدگی های جامعه، روبرو شوند و آن را اداره نمایند که از برنامه درسی جامع مهارت های زندگی که تمام عناصر آن به درستی تدوین شده باشد، بهره مند شده باشند؛ ازاین رو هدف اصلی پژوهش حاضر، شناسایی آسیب های موجود در عناصر برنامه درسی مهارت های زندگی مطابق با مدل علمی فرانسیس کلاین، از دید متخصصان تعلیم و تربیت، معلمان و دانش آموزان شاخه نظری دبیرستان های عادی- دولتی شهر تهران و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت آن بوده است. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی، جامعه آماری شامل متخصصان تعلیم و تربیت، معلمان و دانش آموزان شاخه نظری دبیرستان های عادی- دولتی شهر تهران؛ نمونه آماری شامل 19 نفر متخصص تعلیم و تربیت، 64 نفر معلم و 378 نفر دانش آموز و ابزار اندازه گیری داده ها نیز پرسش نامه محقق ساخته بوده است؛ همچنین شیوه تحلیل داده ها در بخش توصیفی؛ فراوانی، درصد و... و در بخش استنباطی؛ آزمون t تک نمونه ای، تحلیل واریانس رتبه ای کروسکال - والیس و u مان- ویتنی بوده است. براساس یافته های پژوهش، آسیب های موجود در عناصر برنامه درسی مهارت های زندگی از دید متخصصان تعلیم و تربیت، متوجه اهداف، محتوا و زمان آموزشی؛ از دید معلمان، متوجه فعالیت های یادگیری، ارزشیابی و زمان و درنهایت از دید دانش آموزان، متوجه مواد آموزشی، فعالیت های یادگیری، ارزشیابی، گروه بندی، زمان و فضای برنامه آموزش مهارت های زندگی بوده است.